عروسک دخترانه
شاید از نگاه والدین تربیت کودکان چیزی جز تنبیه نباشد؛ اما واژه تربیت در واقع به مفهوم تعلیم و پرورش دادن است. به عبارتی دیگر تربیت کودکان توسط والدین، تمامی روش های مثبت و منفی به کار گرفته را در بر می‌گیرد. اگر خواهان جمع آوری مطالب مفید و کاربردی در این زمینه هستید، با شازده کوچولو همراه شوید. والدین در ارتباط با کودکان خود، مدام کارهای درست و نادرست را به آنها گوشزد می‌کنند. تربیت فرزند، وظیفه ای مستمر و دراز مدت است و والدین با یک بار آموزش دادن به نتیجه مطلوب نخواهند رسید. پدران و مادران در این زمینه باید جدی باشند تا روش های تربیتی شان موثر واقع شود. چیزهای زیادی برای یادگیری کودکان وجود دارد که نیازمند صبر و زمان است.
این موارد شامل: ارزش ها، اعتقادات و مهارت ها می‌باشد. از طرفی کودکان نیز آمادگی لازم برای آموختن و یادگیری به طور مستمر را نخواهند داشت. اولین و کلیدی ترین گزینه برای رسیدن به نتیجه مطلوب، دست یابی به آرامش والدین است. پدران و مادران می‌بایست برای رسیدن به اهداف مورد نظر خود روش های کسب آرامش را آموخته و به کار گیرند. پس از عبور از این مرحله باید عزم خود را برای تربیت جزم کرده و در این امر ثابت قدم باشند. دقت کنید که در تمامی مراحل تربیتی آگاهانه قدم برداشته و با هدف سخن بگویید. علاوه بر این گفته های خود را نیز جدی گرفته و آن ها را رها نکنید.
مهم ترین وظیفه والدین
از مهم ترین وظایف والدین، ایجاد محیطی مناسب برای تربیت فرزندان خویش است. فراهم ساختن محیطی تربیتی امن باعث می‌شود تا امنیت جسمی و روانی کودک در آن تامین شود. از لحاظ جسمی در محیط خانه باید شرایطی برای او فراهم شود تا براحتی در اطراف جستجو کند. همچنین با تدابیر به کار گرفته توسط والدین کوچکترین آسیب فیزیکی او را تهدید نکند. گذشته از ابعاد جسمی، توجه به سلامت روانی کودک نیز از مهم ترین وظایف در این زمینه می‌باشد. همچنین والدین باید استعدادها و توانمندی های کودک خویش را شناسایی کرده و در جهت هر چه بیشتر شکوفا شدن آن قدم بردارند. بچه ها استعدادهای ذاتی بالقوه ای دارند که میتوان در طول زندگی آنها را بالفعل درآورد.
کافیست والدین با مشاهده رفتارهای کودک یا علاقمندی هایی که از خود بروز می‌دهد، مسیر مناسب را برایش هموار سازند. بسته به جنسیت کودک و روحیات او این استعدادها متفاوت است. مهارت های گوناگون کودکان می‌تواند از بین مهارت های تعاملات اجتماعی، گفتاری، علمی و فنی، ورزشی، هنری و خلاقیت و بسیاری دیگر باشد. همچنین پدران و مادران موظفند تا با تشویق فرزندان به فعالیت های سرگرم کننده در جهت رشد ذهنی و فکری آنان قدم بردارند. والدین باید در سنین پایین به علاقمندهای کودک که شامل خرید عروسک است، توجهی ویژه داشته باشند.
چرا که ارتباط کودک با عروسک در این سنین نیازهای روحی و عاطفی او را مرتفع می‌سازد. اگر بخواهیم در یک جمله وظیفه والدین در برابر کودکان را بیان کنیم، میتوان به ابعاد روحی، جسمی و اجتماعی اشاره داشت.
نقش والدین در تربیت فرزندان از دیدگاه اسلام
همواره پیشوایان بزرگ اسلام به اصل تربیت کودکان توجه کامل داشته و درباره آن به مسلمانان سفارش نموده اند. پیامبر اکرم صل الله علیه و آله می‌فرمایند: ( آن کس که نزد او کودکی است باید در پرورش وی، کودکانه رفتار نماید.) یکی از نکات اخلاقی که در اسلام نیز به آن توجه ای ویژه شده، شخصیت و ارج نهاندن به کودکان می‌باشد. همانطور که در روایات مشاهده می‌شود، پیامبر اسلام نیز به احترام کودک خود سجده نمازشان را طولانی می‌نماید تا از دوش ایشان پایین بیاید. بدین وسیله رسول خدا به صورت عملی به مردم درس و روش حفظ شخصیت کودکان را می‌آموزد. امیرالمومنین نیز در این زمینه با پرسش های علمی از فرزندان خود در حضور جمع، به آنان شخصیت و احترام می‌دادند.
زمانی که پدران و مادران نیازهای طبیعی کودک را با پرورش صحیح برطرف نکنند، کودک با گذشت زمان به بیراهه خواهد رفت. شخصیت، استقلال، اراده، اعتماد به نفس و در مقابل آن زبونی، فرومایگی و نبود عزت نفس از صفاتی است که بنای آن در کودکی پی‌ریزی شده است. یکی از اعمالی که در دین اسلام به آن تاکید فراوانی شده است، یادگیری نماز و قرآن می‌باشد. والدین موظفند تا در کودکان خود عشق و علاقه به نماز و قرآن را ایجاد کنند. تحسین و تشویق در این زمینه بسیار تاثیرگذار است. سعی کنید برای دادن پاداش از علاقمندی های کودکان کمک بگیرید. خرید اسباب بازی دخترانه یکی از هدیه های جذاب برای فرزندان دختر شما می‌باشد.
انواع عروسک های موزیکال، پولیشی یا وسایل خانه مانند اجاق گاز، یخچال، لباسشویی و … در لیست اسباب بازی های دخترانه قرار دارند.
نقش والدین در آموزش کودکان
پدران و مادران نقش بسزایی در آموزش کودکان خود در آینده خواهند داشت. خانه اولین مکان آموزشی است که کودکان از بدو تولد در آن آموزش می‌بینند. امروزه اولیا در امر تعلیم و تربیت کودکانشان بسیار توجه داشته و از نظر تربیتی کمتر کودکی دیده می‌شود که به حال خود رها شده باشد. پدران و مادران می‌بایست با آموزش به جا و درست، رفتار کودکان و نوع نگرش آنها را عوض کنند. به عبارتی آنها باید از ابتدا به شخصیت کودکان خود شکل سنجیده و قابل قبولی دهند. انتقال ارزش های یک نسل به نسلی دیگر، یک وظیفه اجتماعی و فرهنگی است که باید توسط والدین در خانه صورت پذیرد.
هیچ چیز بدتر و ناسالم تر از آن نیست که کودک بدون این ارزش ها وارد جامعه شود. در این میان نکته حائز اهمیت نحوه انتقال این ارزش ها به کودکان توسط والدینشان است. زیرا چنانچه با خشونت و بی تفاوتی ارائه شود، کودک آن را قبول نکرده و رد می‌کند. گاها مشاهده می‌شود که با اِعمال روش های نادرست از طرف والدین، فرزندان، آنها و ارزش های ایشان را رد کرده اند. آنها برای بزرگترها و والدین خویش احترام و ارزشی قائل نیستند و مدام در حال سرپیچی و نافرمانی به سر می‌برند.
نقش پدر در تربیت فرزند
پدر نیز در تربیت کودک نقشی بسزا و حائز اهمیت دارد. در اغلب مواقع این نقش از طرف پدر کمرنگ بوده و مسولیت های تربیتی کودک به عهده مادران است. فرزند پروری اصولی و سالم تربیتی را شامل می‌شود که پدر و مادر توامان با هم در آن نقش داشته باشند. تحقیقات نشان داده پدرانی که از بدو تولد تا سنین رشد همراه کودکان خود بوده اند، مشکلات کمتری را در تمامی ابعاد تجربه خواهند کرد. پدری که در خانه نقش حامی را ایفا می‌کند کودکی آرام و با اعتماد به نفس را پرورش می‌دهد.
فرزندان دختر نیز حمایت پدر برایشان بسیار مهم بوده و در سنین بالاتر هر مردی را با پدر خود مقایسه می‌کنند. در صورتی که پدر نقش خود را در زندگی کودک به خوبی ایفا کند، فرزند در تصمیم گیری های بزرگ زندگیش از او مشاوره خواهد گرفت. نقش پدر خانواده را در زندگی پسران نیز نمی‌توان نادیده گرفت. پسر از ابتدای کودکی تمامی صفات و خلق و خوی پدر را الگو برداری می‌کند. احتمال اینکه در آینده کودک پسر بسیار شبیه به پدرش شود بالا می‌باشد. از تاثیرات مهم پدران ، تاثیرات او بر روابط اجتماعی فرزندان است. همدلی تاثیر زیادی بر روابط اجتماعی، کیفیت روابط خانوادگی، دوستی و پایداری آن خواهد داشت.
نقش والدین در تربیت دینی فرزندان
کودکانی که از بدو تولد با ایمان به خدا و اعتقادات دینی تربیت می‌شوند، اراده ای قوی دارند. اینگونه فرزندان روانی نیرومند داشته، همیشه شاد و پرانرژی می‌باشند. پدران و مادرانی که با تربیت دینی کودک خود را پرورش می‌دهند، از همان سنین پایین با شهامت و رشید هستند. نتایج درخشان ایمان از گفتار و عملکردشان قابل مشاهده است. روان کودک برای پذیرش تعالیم دینی و اخلاقی مانند زمینی مستعد می‌باشد. در این زمین هر بذری که کاشته شود به بهترین نحو پرورش پیدا می‌کند. وظیفه والدین این است که دل کودک خود را به دوستی خدا و اهل بیت متوجه سازند.
از امام صادق علیه السلام روایت شده: احادیث اسلامی را به فرزندان خود هر چه زودتر بیاموزید. پیش از آنکه مخلفین بر شما سبقت گیرند و دلهای کودکان شما را با سخنان نادرست خویش اشغال نمایند. از وظایف تربیت دینی فرزندان بر والدینشان پرورش فطرت راستگویی است. آنها وظیفه دارند در خانه طوری رفتار کنند که کودکان به راستی و راستگویی عادت کنند. اجرا و عمل به این موضوع از موارد سختی است که به راحتی به دست نخواهد آمد. لازمه رسیدن به نتیجه مورد نظر و مطلوب، انجام مراقبتهای علمی و عملی بسیار است.
علاوه بر این والدین وظیفه دارند از کودکی زشتی گناه و نفرت مردم از گناهکار را به او بفهمانند. آنها می‌بایست در کارهای خوب او را تشویق کرده و کار بد او را به وی گوشزد کنند. البته تشویق و تنبیه صورت گرفته باید به شکل آگاهانه صورت بگیرد. اگر توبیخ یا تحسین بی‌موقع یا بیش از حد باشد، خود نیز منشا مشکلات روحی و روانی فراوان است. تذکرها در صورتی اثر بخش است که والدین خود به آن عمل کنند. نکته قابل تامل این است که اولین قدم در راه تربیت فرزندان، تربیت خویشتن می‌باشد.
نقش خانواده در تربیت فرزندان
در قسمت‌های قبل به صورت دقیق، نقش پدر و مادر را شرح دادیم و از وظایف اصلی و مهم آنها سخن گفتیم. در این قسمت به نقش دیگر اعضای خانواده در تربیت فرزندان می‌پردازیم. اکثریت ما تصور داریم تنها کسانی که در تربیت و شکل‌گیری کودک نقش دارند، پدر و مادر هستند. در صورتیکه این تفکر اشتباه است. شاید برای فرزند اول این اصل صحیح باشد اما برای فرزندان دوم، سوم و دیگر اینگونه نیست. اغلب کودکان در رفتار و الگوبرداری، از خواهر یا برادران بزرگتر پیروی می‌کنند. حتی اگر در ظاهر تفاوت‌های زیادی داشته باشند، اما در رفتار و نوع نگرش، شباهت زیادی به خواهر یا برادر بزرگتر دارند. به گونه‌ای که انگار آنها کودک را تربیت کرده‌اند.
البته دلیل این امر می‌تواند همبازی بودن خواهر برادر با کودک باشد. مثلا زمانیکه فرزند بزرگتر با عروسک خرگوش آنجل اورجینال بازی می‌کند، فرزند کوچک‌تر نیز به سراغ همان عروسک می‌رود و سعی دارد تا حد زیادی رفتار خواهر یا برادرش را تقلید کند. البته این عملکرد او سر تقلید نیست. بلکه او به خواهر یا برادرش علاقه مند است و بیشتر الگوهای رفتاری خود را از او برداشت می‌کند.
طبق تحقیقات تقریبا ۸۰ درصد از همبازی خود الگوبرداری می‌کند. پس در نتیجه تربیت فرزند اول بیش از دیگر فرزندان اهمیت دارد. زیرا برای فرزندان دوم به بعد، مقدار تربیت از سمت پدر و مادر به ۲۰ الی ۳۰ درصد خواهد رسید. از جهت گفته می‌شود که خواهر یا برادر بزرگتر بیشتر از نقش والدین در تربیت کودکان تاثیرگذارند.
دو نقش اساسی پدر و مادر در خانواده چیست؟
نقش اساسی مادر در خانواده تربیت کودکان است. این نقش شامل نگهداری جسمی و روحی از کودک از بدو تولد تا بزرگسالی می‌باشد. پدر نیز نقش مدیریتی را در خانواده دارد. یکی از نقش های اساسی پدر در زمینه فرزند پروری، پشتیبانی مالی از خانواده و کودکان است. پدری که تلاش می‌کند تا زندگی آرامی را برای فرزندانشان فراهم کند، باعث آرامش ذهن و ایجاد شادابی و رشد فکری کودک می‌شود. یک پدر حامی در خانواده به فرزندانش عشق ورزی کرده و باعث از بین بردن خلا عاطفی احتمالی خواهد شد. از نقش های اساسی مادر ایجاد امنیت و آرامش در خانه و خانواده می‌باشد. برای برقرای این حس امنیت پدر و مادر باید احترام متقابل و تقسیم کار در خانه داشته باشند.
جمع بندی نهایی
مطالب ارائه شده امروز در سایت فروشگاه اسباب بازی شازده کوچولو به مبحث نقش والدین در تربیت کودکان اختصاص داده شد. در ادامه و به عنوان سخن پایانی راه کارهایی برای کودکانی که دستورات را اطاعت نمی‌کنند بیان می‌کنیم. عدم پیروی کودک از خواسته های والدین می‌تواند عصبانی کننده و آزار دهنده باشد. والدین در پایان روز از تکرار کردن، بحث و جدل، لجاجت و کلک زدن های او به ستوه می‌آیند. برای حل این مسئله دو راه کار کاربردی و مفید وجود دارد. اولین مورد مربوط به تعداد درخواست های پدر و مادر است. خواسته ها و دستورات والدین باید معقول باشد. دومین مسئله این است که در لحن و عمل، خوشایند و منطقی باشید.
یکی از دلایل بی توجهی کودک نسبت به فرامین تکرار بیش از حد والدین است. کودک یاد گرفته است که چه مدت زمانی طول می‌کشد تا والدینش به اندازه کافی عصبانی شوند. همچنین در برخی مواقع والدین او مجبور به تسلیم و انجام کار توسط خودشان می‌شوند. سعی کنید خواسته خود از کودک را صریح و دقیق بیان کنید. همچنین توجه کودک را در به خود جلب کرده و از توجه کامل او اطمینان حاصل کنید. دستورات خود را به صورت بازی به کودک انتقال دهید. نظارت دائمی اما نامحسوس بر انجام کار های او داشته باشید. در صورت نافرمانی کودک او را پیگیری نمایید.